Nici PDO w medycynie estetycznej zostały wykorzystane po raz pierwszy w 2008 r.
w Korei Południowej.
Polidioksanon, od którego pochodzi skrót PDO to materiał stosowany w medycynie
znacznie dłużej, głównie przy produkcji szwów skórnych i podskórnych w okulistyce, gastroenterologii, urologii, ginekologii i chirurgii plastycznej.
Materiał ten został dobrze poznany i przebadany pod względem
bezpieczeństwa.
Jak się okazało, polidioksanon jest silnym stymulatorem powstawania kolagenu,
elastyny i kwasu hialuronowego poprzez bezpośrednie oddziaływanie na fibroblasty znajdujące się w skórze właściwej.
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i jest całkowicie
bezbolesny.
Pierwsze efekty zabiegu widoczne są po 2 tygodniach i narastają w kolejnych
tygodniach.
Polidioksanon wchłania się średnio po 6 miesiącach, ale efekty jego działania
utrzymują się nawet do 2 lat dzięki zainicjowanym w skórze procesom regeneracyjnym.